Tego typu myślenie jest błędne. Samice rodzą młode w odosobnieniu i pozostawiają je w ukryciu. Takie sytuacje dotyczą w szczególności koźląt sarny. Sarny są opiekuńczymi matkami i na pozór samotnie pozostawione koźlę jest pod ciągłą obserwacją troskliwej mamy, która powraca do malucha na czas karmienia.

Młode sarenki narażone są często na ataki drapieżników. Matki, aby uchronić je przed niebezpieczeństwem oddalają się od nich i w ten sposób nie pozostawiają zapachu wabiącego drapieżnika. Młode koźlę w pierwszych dniach życia jest bezwonne, co zabezpiecza je przed niebezpieczeństwem.

Znalezionego przypadkowo w lesie małego koźlęcia nie należy dotykać ani głaskać, by nie przekazać jemu swojego zapachu. Grozi to odrzuceniem przez matkę lub atakiem drapieżcy. Odruchowe gesty ludzkiej opiekuńczości (dotykanie, głaskanie, branie na ręce) są wręcz szkodliwe.

Należy pamiętać o tym, aby w takich sytuacjach pozostawić maleństwo w spokoju, nie dotykać go i oddalić się, bo jego matka znajduje się z pewnością w pobliżu. Każde zabrane zwierzę ze swojego naturalnego środowiska bardzo trudno wychować. Nigdy nie będzie mogło ono wrócić do lasu.

Natomiast podejmując decyzję o zabraniu zwierzęcia z jego naturalnego środowiska musimy być świadomi konsekwencji tego czynu. Warto wiedzieć, że według ustawy o ochronie przyrody nie wolno przetrzymywać dzikich zwierząt bez odpowiedniego zezwolenia.